.png)
Cześć! Od pewnego czasu nie pojawiały się u mnie recenzje kryminałów, więc postanowiłam nadrobić zaległości. Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją Wiara, miłość, śmierć - zapraszam!
Mocnym elementem tej książki są bohaterowie, do których kreacji autor zdecydowanie się przyłożył. Martin Bauer jest dość niecodzienną główną postacią jak na kryminały. Uznał, że nie nadaje się na "zwykłego" księdza i został policyjnym duchownym. Spokojnie, wiara nie wychodzi na pierwszy plan, a wszystko jest starannie wyważone. Jest on kochającym mężem i ojcem z ciekawym podejściem do życia.
Mamy tutaj narrację trzecioosobową z perspektywy różnych osób, ale nie będę Wam opisywać ich wszystkich. Bardzo podobali mi się również ci, którzy byli na drugim planie, a także tacy, którzy pojawiali się tylko chwilowo, ale dbałość o szczegóły autora sprawiła, że sceny z nimi zostały w mojej pamięci.
Tilo to syn policjanta, który zginął na pierwszych stronach książki. Sama jego kreacja i postępowanie zostały dobrze opisane, jednak, moim zdaniem, nieadekwatnie do jego wieku. Chłopiec ma 15 lat, na po jego zachowaniu dałabym mu może z 12, ale to tylko szczegół.
Bohaterowie są różnorodni, mają odmienne charaktery, podejście do życia, priorytety, a także sposób patrzenia na sytuację. Dzięki temu, że mają możliwość poprowadzenia narracji, my otrzymujemy nowe dane. Nie są to postaci, które będziecie wspominać przez długi czas, ale na pewno są bardzo ważnym i dobrym elementem książki.
Szczegóły podzieliłam na dwie kategorie.
Zacznijmy od tych dobrych. Autor pisze starannie i myślę, że przemyślał każdą scenę. Pojawiają się tu także takie momenty, które mimo, że nie stanowiły istotnego elementu dla fabuły, to potrafiły mnie urzec, np. scena z bezdomnym - mimo, że żaden ze mnie poeta, to jej symbolika wyjątkowo do mnie trafiła.
Z kolei te niezbyt dobre, to takie, które zupełnie nie były potrzebne i możnaby je wyciąć z książki, bo nie mają żadnego znaczenia i nic nie wnoszą do fabuły. Po usunięciu ich pozycja ta nabrałaby więcej dynamiki, której tutaj jest trochę za mało.
Niestety akcja nie jest jednostajna. Stopniowo narasta, chociaż są momenty, w których zwalnia. Nie sprawia to, że książka jest nudna, ale jednocześnie nie pochłania czytelnika w całości i pozwala się odłożyć.
Nie jest to bardzo dynamiczny kryminał, który by często zaskakiwał, ale uważam, że jest warty Waszej uwagi. Jeśli nie potrzeba Wam wielu zwrotów akcji i nowych faktów uderzajacych w Was na każdej stronie - to możecie śmiało sięgać po tę pozycję.
***OPIS***
Czy w świecie pełnym przestępstw można jeszcze w cokolwiek wierzyć?
Duisburg. Na moście nad Renem stoi policjant gotowy do skoku. Duchowny Martin Bauer, chcąc go powstrzymać, wspina się na barierkę i sam rzuca się w toń. Zaskoczony funkcjonariusz skacze mu na pomoc. Wspólnie dopływają do brzegu. Bauer zaryzykował i wygrał. Jednak kilka godzin później policjant ginie po upadku z dachu garażu. Wszystko wskazuje na samobójstwo − przeciwko mężczyźnie toczyło się dochodzenie w sprawie nadużyć finansowych. Bauer nie wie już, w co ma wierzyć, a rodzina zmarłego tylko pogłębia jego wątpliwości. Szukając prawdy, stawia wszystko na jedną kartę…
***RECENZJA***
Mocnym elementem tej książki są bohaterowie, do których kreacji autor zdecydowanie się przyłożył. Martin Bauer jest dość niecodzienną główną postacią jak na kryminały. Uznał, że nie nadaje się na "zwykłego" księdza i został policyjnym duchownym. Spokojnie, wiara nie wychodzi na pierwszy plan, a wszystko jest starannie wyważone. Jest on kochającym mężem i ojcem z ciekawym podejściem do życia.
Mamy tutaj narrację trzecioosobową z perspektywy różnych osób, ale nie będę Wam opisywać ich wszystkich. Bardzo podobali mi się również ci, którzy byli na drugim planie, a także tacy, którzy pojawiali się tylko chwilowo, ale dbałość o szczegóły autora sprawiła, że sceny z nimi zostały w mojej pamięci.
Tilo to syn policjanta, który zginął na pierwszych stronach książki. Sama jego kreacja i postępowanie zostały dobrze opisane, jednak, moim zdaniem, nieadekwatnie do jego wieku. Chłopiec ma 15 lat, na po jego zachowaniu dałabym mu może z 12, ale to tylko szczegół.
Bohaterowie są różnorodni, mają odmienne charaktery, podejście do życia, priorytety, a także sposób patrzenia na sytuację. Dzięki temu, że mają możliwość poprowadzenia narracji, my otrzymujemy nowe dane. Nie są to postaci, które będziecie wspominać przez długi czas, ale na pewno są bardzo ważnym i dobrym elementem książki.
Szczegóły podzieliłam na dwie kategorie.
Zacznijmy od tych dobrych. Autor pisze starannie i myślę, że przemyślał każdą scenę. Pojawiają się tu także takie momenty, które mimo, że nie stanowiły istotnego elementu dla fabuły, to potrafiły mnie urzec, np. scena z bezdomnym - mimo, że żaden ze mnie poeta, to jej symbolika wyjątkowo do mnie trafiła.
Z kolei te niezbyt dobre, to takie, które zupełnie nie były potrzebne i możnaby je wyciąć z książki, bo nie mają żadnego znaczenia i nic nie wnoszą do fabuły. Po usunięciu ich pozycja ta nabrałaby więcej dynamiki, której tutaj jest trochę za mało.
Niestety akcja nie jest jednostajna. Stopniowo narasta, chociaż są momenty, w których zwalnia. Nie sprawia to, że książka jest nudna, ale jednocześnie nie pochłania czytelnika w całości i pozwala się odłożyć.
Nie jest to bardzo dynamiczny kryminał, który by często zaskakiwał, ale uważam, że jest warty Waszej uwagi. Jeśli nie potrzeba Wam wielu zwrotów akcji i nowych faktów uderzajacych w Was na każdej stronie - to możecie śmiało sięgać po tę pozycję.
***MOJA OCENA***
★★★★★★★☆☆☆
Pozdrawiam
Gosia
Książkę otrzymałam we współpracy barterowej za recenzję zawierającą moją subiektywną opinię.
Super recenzja, na pewno kiedyś po nią sięgne:)
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo! Mam nadzieję, że będzie Ci się podobać :)
Usuń